‘De uitzwaaiers zwaaiden, floten, wierpen kushandjes… En de bus liet de bergen, de beken, de steden en de dorpen achter zich.’

Dat schrijft Yavuz Ekinci in ‘Noem me İsmaël’, een kort verhaal uit zijn gelijknamige bundel, verschenen in 2008.

Yavuz Ekinci (1979) groeide op in het grotendeels Koerdische zuidoosten van Turkije. In 2004 debuteerde hij met een verhalenbundel. De twee bundels die daarop volgden werden beide met een belangrijke literaire prijs bekroond. Sinds 2010 schrijft Ekinci romans.

‘Noem me İsmaël’ is de eerste tekst van Ekinci die in het Nederlands werd vertaald. Het verhaal staat in de net uitgekomen aflevering van De Gids, en is hier te lezen.