Net van de drukker, bijna in de winkel – de nieuwe roman van Orhan Pamuk, De nachten van de pest (Turkse titel: Veba Geceleri), is uit.

Net van de drukker, bijna in de winkel – de nieuwe roman van Orhan Pamuk, De nachten van de pest (Turkse titel: Veba Geceleri), is uit.
Op 21 november 2017 vertrekt een vader naar Istanbul. Een paar weken later worden zijn zoon en dochter gebeld door het Ministerie van Buitenlandse Zaken.
‘Jullie vader,’ klinkt het, ‘is alles, inclusief zichzelf, kwijtgeraakt. Waar hij nu is weten we niet.’
Naar aanleiding van het verschijnen van De vrouw met het rode haar, mijn vertaling van de nieuwe roman van Orhan Pamuk, vroeg tijdschrift Onze Taal me een kort stukje te schrijven over een vertaalprobleem en een -oplossing. Onderstaande bijdrage verscheen in het...
Journalist Roger Abrahams houdt van taal (en van geschiedenis). Op zijn website schrijft hij regelmatig over allerlei 'niet-Nederlandse' talen. Aramees bijvoorbeeld. Sinds dit jaar heeft hij ook een speciale rubriek 'De vertalers', een serie interviews waarin een...
´Hoe meer ik aan de gebeurtenissen terugdenk, hoe meer ik in ze doordring. Daardoor voel ik dat u in mijn kielzog ook zult worden meegesleurd in de geheimen van wat het betekent vader en zoon te zijn.´ Dat schrijft Orhan Pamuk op de eerste pagina van zijn nieuwe...
In april en mei trekt de Vertalersgeluktournee door Nederland. Welke keuzes maakt een vertaler? Voor welke dilemma’s komt zij (of hij) te staan? En wat maakt het vertalersvak zo mooi? In een aantal boekhandels verspreid door Nederland spreken vertalers over hun vak en...
Zes jaar na het Het museum van de onschuld is er een nieuwe roman van Orhan Pamuk in het Nederlands verschenen: Dat vreemde in mijn hoofd. Het boek beschrijft ‘het leven, de avonturen en dromen’ van Mevlut Karataş, een optimistisch ingestelde jongen die in de jaren...
Eind vorig jaar verscheen na zes jaar een nieuwe roman van Orhan Pamuk, Kafamda Bir Tuhaflık. De titel (in het Nederlands: Dat vreemde in mijn hoofd) is ontleend aan een lang episch gedicht van William Wordsworth: The Prelude; or, Growth of a Poet’s Mind. Wordsworth...
Volgens een van zijn collega-auteurs, Leylâ Erbil, was hij een schrijver met zijn tafel in zijn zak. Sait Faik Abasıyanık kon overal schrijven: op een bankje in het park, op een wiebelend tafeltje in een kroeg, desnoods op zijn knie. Dat kwam goed uit, want de ‘Turkse meester van het korte verhaal’ schrijft niet over binnenskamerse thema’s.
Het ‘Museum van de onschuld’ van Orhan Pamuk is verkozen tot Europees museum van het jaar. De prijs, een initiatief van het European Museum Forum onder auspiciën van de Raad van Europa, werd op 18 mei jongstleden uitgereikt in Tallinn (Estland). Het museum dat Pamuk...
Meer en meer kunstenaars en artiesten mengen zich in de publieke debat over de massale betogingen in het Gezi-park in Istanbul en in andere steden in Turkije. Orhan Pamuk is een van hen. Een kort artikel dat hij schreef naar aanleiding van de protesten verscheen...
Een langs reizende Zwitserse dichter en vertaler raakt maar niet uitgepraat over de poëzie van Mehmet Yaşın. Turks kent hij niet, hij leest het werk van de op Cyprus geboren Yaşın (1958) in het Engels. Het is een van de twintig talen waarin Yaşıns poëzie is vertaald,...
Er zijn maar weinig straten in Istanbul te vinden waar niet eens een schrijver of dichter, een vertaler, uitgever of recensent doorheen gelopen is – de Turkse literaire traditie is lang, en de literaire wereld drukbevolkt. Veel plekken in de stad zijn daarom met...
Ter gelegenheid van haar honderdvijftigjarige jubileum organiseert de Istanbulse Bosporusuniversiteit dit jaar verschillende academische en culturele activiteiten. In dat kader vond er op 9 april een publiek interview plaats van Umberto Eco en Orhan Pamuk. Het...
Het was boekenbeurs in Istanbul, negen dagen lang. En zoals ieder jaar stonden de allerlangste rijen kopers voor de stands van de grote humoristische weekbladen: Penguen, Uykusuz, Leman. Dunne, gekleurde krantjes zijn het, zestien pagina’s op klein tabloidformaat, in...
Als je begint in een nieuwe literatuur, in een taal die je net aan het leren bent, dan blijken die boeken later vaak te zijn omgeven met herinneringen aan het lezen zelf, aan de verovering van de taal, de fascinatie die die oproept. Over ‘De heer Cevdet en zonen’, een familiekroniek en het debuut van Orhan Pamuk, hangt voor altijd een triomfantelijke glans, omdat dat het eerste Turkse boek was dat ik gewoon, in het gras kon lezen, zonder maar een grammatica in de buurt. En ‘Tutunamayanlar’ (‘Het leven in stukken’) een hele tijd daarna, blijft het boek waar ik het eerst en het vaakst hardop om heb zitten lachen. En dat ook afgezien daarvan overdonderend was – dat zoiets kon, in het Turks!
Duizenden mensen ging op 12 oktober 2007 de straat op in Diyarbakır, de grootste stad in Zuidoost-Turkije, met een overwegend Koerdische bevolking. De aanleiding: de uitvaart van de Koerdische auteur Mehmed Uzun (1953). Nog nooit, begon collega-auteur Yaşar Kemal zijn...
Beschaafd gejuich – zo laten de reacties in de Nederlandse pers zich het best omschrijven toen in 1998 de vertaling verscheen van Orhan Pamuks vierde roman, Het zwarte boek. Recensenten spraken over een weergaloos boek van een groot schrijver en prezen het als een...